حذف منگنز از محلول های آبی با استفاده از بستر کلینوپتیلولایت پوشش داده شده با دی اکسید منگنز

سابقه و هدف: سمیت و ماهیت غیرقابل تجزیه mn 2+ که به طرق مختف مانند تخلیه فاضلاب صنایعی چون متالوژی، آبکاری فلزات و نیز محتوی بالای منگنز در آب های زیرزمینی به دلیل شرایط زمین شناختی، ضرورت حذف این فلز از منابع آب اجتناب ناپذیر است. لذا هدف این مطالعه بررسی کارایی کلینوپتیلولایت اصلاح شده با پرمنگنات پتاسیم، جهت حذف mn 2+ از آب است. روش بررسی: در این مطالعه از کلینوپتیلولایت سمنان جهت انجام آزمایش ها استفاده گردید. قبل از استفاده، کلینوپتیلولایت خرد و به اندازه (3-5, 5-7, 7-10 mm) تبدیل و الک شدند. جاذب با روش های استاندارد با اکسیداسیون پرمنگنات پتاسیم به منظور پوشش mno 2 بر سطح کلینوپتیلولایت آماده سازی گردید و برای انجام آزمایش ها استفاده گردید. تأثیر متغیرهایی چون زمان تماس، غلظت و اندازه جاذب، غلظت اولیه mn 2+ و ph بر راندمان حذف mn 2+ موردبررسی قرار گرفت. آنالیز xrd بعد از اصلاح زئولیت برای تعیین مشخصات ساختاری زئولیت به عمل آمد. یافته ها : نتایج این مطالعه نشان داد، توانایی کلینوپتیلولایت هنگامی که با پرمنگنات پتاسیم تیمار می گردد، در جذب منگنز ارتقاء و ماکزیمم ظرفیت جذب کلینوپتیلولایت برابر با 23/0 میلی گرم بر گرم باراندمان حذف برابر با 95% با غلظت اولیه 5 میلی گرم بر لیتر و مقدار جاذب 1 گرم با اندازه (3-1) میلی متر به دست آمد. همچنین راندمان حذف منگنز با افزایش غلظت اولیه از 1 به 5 میلی گرم بر لیتر، افزایش می یابد. بر اساس نتایج، ph بهینه و زمان تعادل در این آزمایش ها به ترتیب برابر با 7 و زمان تعادل 15 دقیقه است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج، کلینوپتیلولایت اصلاح شده توسط پرمنگنات پتاسیم قادر به جذب mn 2+ از آب می باشد. علاوه بر این استفاده از کلینوپتیلولایت به دلیل ماهیت غیر سمی، هزینه کم و در دسترس بودن ازنظر اقتصادی قابل توجیه است.